لباس کُردی ، مشخصه بارز مردمان کُرد

زنان و مردان کرد از سال‌های دور نوع خاصی از لباس دارند که با وجود تغییر در گذر زمان همچنان اصالت‌های خودر ا حفظ کرده است.

یکی از اقوام ایرانی که پوشش منحصربه‌فردی دارد قوم کرد است. لباس کُردی با توجه به ویژگی‌های خاصی که دارد برای بسیاری از ما شناخته شده است. لباس‌های رنگارنگ و پرزرق‌وبرق زنان و لباس ساده مردان با شال بلند دور کمر آن‌ها هر بیننده‌ای را در مورد اصالت آن‌ها آگاه می‌کند. اگرچه در مناطق مختلف کردنشین لباس‌ها تفاوت جزئی با هم دارند، اما اصول آن‌ها بسیار شبیه یکدیگر است.

مشهورترین بخش لباس مردان کُرد پاتول یا همان شلوار گشاد و پرچینی است که دم‌پای آن تنگ می‌شود. شلوار کُردی دهانه‌ای تنگ و بدنه‌ای گشاد دارد. گشادی کمر آن بیش از دو برابر یک شلوار معمولی است و با بندی که از داخل کمر رد شده بسته می‌شود. پیراهنی بدون یقه با آستین گشاد و بلند به نام کراس بخش دیگری از لباس آن‌هاست که در انتهای آستین آن زبانه‌ای مثلث شکل به نام سورانی وجود دارد و معمولاً آن را دور مچ یا بازو می‌پیچند. در مواقع اضطراری و مخصوصاً در زمان نبرد دو سر سورانی به هم گره زده و به گردن آویخته می‌شود و علاوه بر آن همین سورانی‌ها باعث راحتی بالا زدن آستین‌ها در زمان شستن دست و صورت است.

شال یکی از مهم‌ترین بخش‌های لباس مردان کرد است. این شال کمر که “پشتون” نام دارد پارچه‌ای به طول ۳ تا ۱۰ متر است که تاب داده شده و روی لباس در ناحیه کمر بسته می‌شود. نوع دیگری از شال با پارچه گلدار به طول شش متر درست می‌شود و آن را به‌صورت ساده یا گره‌چین به کمر می‌بندند. دستار یا کلاغه هم سربندی است که به سر می‌بندند و به‌جای کلاه از آن استفاده می‌کنند. در فرهنگ کردی اعتقاد بر این است که سر مرد نباید لخت باشد، بنابراین استفاده از سربند یا نوعی کلاه دستباف بین آن‌ها رواج دارد. نوع دیگری از سربند وجود دارد که معمولاً با پارچه گلدار تهیه می‌شود و بعضی از تارهای آن را طوری جدا می‌کنند که بقیه تارها به شکل جالبی در طرفین صورت آویزان می‌شود.

کلاش یا آنچه به‌عنوان گیوه می‌شناسیم پاپوشی است به رنگ سفید که با ظرافت بسیار به‌صورت دستی تولید می‌شود. این پاپوش سفید با کفی آبی و قرمز آن‌که از پارچه‌های به هم فشرده ساخته می‌شود در عین زیبایی مقاومت بالایی دارد.

لباس زنان کرد هم از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است. پیراهن آن‌ها با پارچه‌های رنگارنگی که معمولاً بسیار گران‌قیمت هستند دوخته می‌شود و روی کمر آن با شال رنگی بسته می‌‌شود. زنان کرد کلاهی از جنس مقوا دارند که روی آن را با پارچه مخمل و پولک‌های رنگی تزیین می‌کنند. این کلاه را به‌وسیله یک رشته که از زیر چانه عبور می‌دهند، روی سر نگه داشته و روی آن را دستمال می‌بندند. این دستمال پارچه‌ای است بسیار نازک و سه‌گوش که تارهایی در اطراف آن ایجاد می‌کنند و اغلب پولک‌هایی نیز به آن تارها می‌دوزند تا زیبایی آن را چند برابر کنند.

جلیقه کوتاه زنان کرد کُلُنجِه نام دارد که از مخمل یا پارچه زری دوخته می‌شود و آن را روی پیراهن بلند خود می‌پوشند. به لبه‌های این جلیقه سکه‌های کوچک آویزان می‌شود و روی آن زری‌دوزی می‌شود.

اگرچه در چند سال گذشته تعداد افرادی که با پوشش محلی در اماکن عمومی ظاهر می‌شوند، کمتر شده است اما در عزاداری‌ها و مراسم عروسی، همه کردها لباس محلی می‌پوشند. امروزه بیشتر این پوشاک از پارچه‌های وارداتی هند و پاکستان تولید می‌شود و آن‌ها را با سنگ‌های زیبا و درخشان تزیین می‌کنند. این لباس‌ها باوجود قیمت بالای آن‌ها بسیار مورد علاقه‌ زنان کردستان است.

ایگاه خبری تحلیلی بوکان نیوز