گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "

هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطی

گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "

هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطی

نوزدهمین تور ملی دوچرخه سواران اقوام ایرانی (برون مرزی)

دوچرخه سواری کشورهای عمان، امارات و قطر با پیام صلح و دوستی مردم ایران

تاریخ رفت: بهمن 1388

تاریخ بازگشت: اردیبهشت 1399

در تاریخ 28 بهمن 1388 با هواپیما به مسقط رفتیم تا در یادمان سلطان قابوس پادشاه فقید کشور عمان رکابزنی کشورهای عمان، امارات و قطر را آغاز کنیم که متاسفانه با شیوع ویروس کرونا مرزهای کشورهای مسیر بسته شد و ما به پشت سر گذاشت مشکلات بسیار ................. توانستیم شهرهای اطراف مسقط را رکاب برنیم و در نهایت مسیر سخت و کویری مسقط تا صلاله را رفت و برگشت رکاب زدیم.

گزارشهای این تور را میتوانید در کانال تلگرام دوچرخه سواران اقوام ایرانی مشاهده نمایید.

جهت دیدن گزارش آغاز این سفر روی عکس زیر کلیک نمایید


ما را در شبکه های مجازی دنبال نمایید.

اینستاگرام رسمی ما

https://www.instagram.com/GPGIR/

آپارات رسمی ما

https://www.aparat.com/GPGIR

 کانال تلگرام رسمی ما

http://t.me/GPGIR

کانال تلگرام گزارشهای سفرهای ما

http://t.me/GreenCyclists

کانال جنبش ملی اقوام ایرانی

http://t.me/MelliGrayan

لینک گروه جنبش اقوام ایرانی

http://t.me/joinchat/DnQdHxo1omVzL3HVoWoXqA

 

دوچرخه سواری کشورهای حاشیه خلیج پارس جاویدان

درود  (  این سفرنامه بمرور در حال نوشتار است )
دوچرخه سواری کشورهای عمان، امارات و قطر با پیام صلح و دوستی مردم ایران در چهلمین روز درگذشت سلطان قابوس پادشاه عمان 
پس از سه ماه بررسی و برنامه ریزی و گرفتن ویزاهای کشورهای عمان، امارات و قطر خلاصه روز 1399/11/28 من و آقای هرمزان والایی با هواپیما بسمت کشور عمان شهر مسقط پرواز نمودیم و بعد از رسیدن به فرودگاه بسیار زیبای مسقط در حین خروج پلیس امنیت از من پاسپورت خواست که بهمراه ویزا به ایشان دادم ولی متاسفانه احازه ورود بهم ندادند و چون زبان عربی بلد نبودیم حدود دو ساعت و نیم معطل گردیدیم تا در نهایت مترجمشان آمد و دست و پا شکسته گفت میگویند عکس پاسپورت شبیه شما نیست و ........ من هم ویزاهای قبلی که متعلق بود به انگلستان، یونان، ایتالیا و .... بود را نشان دادم و در نهایت خلاصه بخیر گذشت و رفتیم که مهر ورود بزنیم دوباره یک داستان دیگر آغاز گردید اینجا پلیس بلیط برگشت و رزرو هتل میخواست و دوباره روز از نو روزی از نو نمیدانم چقدر سر و کله زدم تا راضی شدند و مهر ورود را زدند و ما از فرودگا بیرون زدیم و رفتیم یک گوشه خلوت پیدا کنیم تا دوچرخه را سرهم بندی کنیم اما متاسفانه روز خوبی نبود و متوجه شدم بست کروپی دوچرخه را فراموش کرده ام بیاورم و پس از پرس و جو نتیجه ای نگرفتیم و نهایتا مجبور شدم با سفارت ایران تو مسقط تماس بگیرم تا راهنمایی کنند کجا میتوانم قطعه مورد نظر را خریداری کنم که پس تماس از طرف سفارت یک ماشین فرستادند و دوچرخه را بردیم دوچرخه سازی و مشکل را برطرف نمودیم و یک زنجیر نو هم انداختیم و برگشت فرودگاه پیش آقا هرمز و خلاصه دو شب در فرودگاه مسقط خوابیدیم و سپس حرکت نمودیم و تو مسیر دوچرخه هی زنجیر می انداخت و پس از تماس با تعمیرکار داشتیم میرفتیم که مشکل را بر طرف کنیم و تو خط مشخص رکاب میزدیم که یکدفعه یک ماشین مدل بالا پیچیده تو فرعی و من ترمز گرفتن ولی هر جوری بود دوچرخه را جمع و جور کردم ولی کوله دوچرخه خورد به گلگیر عقب و راننده پیاده شد و من گفتم هیچی دیگه مثل اینکه باید دوچرخه را بدم بجای خسارت و خودم هم چند ماه برایش کار کنم تا جبران خسارت کنم ولی وقتی دقت کردم دیدم ماشین خش هم برنداشته و پس از این خوش و بش به راهمان ادامه دادیم و رفتیم مشکل را بر طرف نمودیم و چند روزی در اطراف مسقط رکاب میزدیم و شب هام در کنار ساحل چادر میزدیم تا ببینیم چکار باید بکنیم و ما تو مسقط متوجه شدیم بخاطر تحریم کشور قطر از امارات هیچگونه هواپیما و یا کشتی برای رفتن به قطر نیست و پس از چند روز رایزنی با سفارت تصمیم گرفتیم با هواپیما به قطر برویم و پس از رکاب زدن قطر با هواپیما  برگردیم و عمان را رکاب بزنیم و سپس بسمت امارات برویم و از شارجه یا دوبی با کشتی به ایران برگردیم و سپس بسمتمنطقه ای بنام غلا رفتیم و از آرامگاه زنده یاد سلطان قابوس دوچرخه سواری را آغاز نمودیم که یک بار دنیا رو سر همه خراب شده و ویروس کرونا از چین به کشورهای دیگر وارد شد و مرزها بکباره بسته شد و تمام برنامه های ما را بهم ریخت برای همین شروع نمودیم شهرهای اطراف مسقط را رکاب زدن و رفتیم بسمت بندر زیبای مطرح  تا چند روزی را آنجا سپری کنیم و قبل از بندر مطرح دوچرخه زنجیر پاره کرد و داشتیم ور میرفتیم که زنجیر را درست کنیم که یک زوج دوچرخه سوار آلمانی آمدند و یک قفل زنجیر به ما دادند و رفتند و ما در نهایت شب را با فاصله در کنار اتوبان چادر زدیم و صبح داشتم زنجیر را درست میکردیم که پلیس آمد و گفت هر چه سریعتر مکان را ترک کنیم و ما هم گفتیم چس درست نمودن دوچرخه محل را ترک میکنیم و یک ساعتی حدودا طول کشید که پلیس بعدی آمد و تذکر داد و خلاصه با هزار دردسر دوچرخه را درست کردیم و حرکت نمودیم تا رسیدیم به بندر مطرح و چند روزی بود که حمام نتوانسته بودیم بکنم و بعدظهر رفتیم نانوایی  که مقداری نان تهیه کنیم  وقتی با صاحب مغازه صحبت کردیم و جویا شدیم کجا میتوانیم حمام برویم با مهربانی گفت آشپزخانه حمام دارد بروید آنجا و اول من رفتم و چون دوش نداشت به روش قدیمی با یک سطل آب و یک کاسه دوش گرفتم و لباس ها را شستم و بعد آقا هرمز هم رفت و چون هوا تاریک شده بود سفارش غذا یک پرس عدسی و سوپ سفارش دادیم و بعد از صرف شام هر کاری کردیم صاحب مغازه پول از ما نگرفت و بعد از سپاسگزاری رفتیم جایی را پیدا کنیم که چادر بزنیم که در کنار محوطه ای سبز پشت درختها داشتیم لباسها را می انداختیم تا بعدش چادر بزنیم که یک خانواده از خانه ای بیرون آمدند و ما به انگلیسی گفتیم مشکل ندارد ما این چادر برنیم که مرد یک نگاهی به وضع ما نمود و با مکث گفت نه و رفت داخل خانه ما داشتیم لوازم را باز میکردیم که مرد آمد و با مهربانی گفت بیایید داخل خانه و ما گفتیم ببخشید در ایران هم به خانه مردم نمی رویم و مرد دوباره رفت و چند دقیقه ای بعد برگشت و گفت بالای حانه ما خالی از اثاثیه است بیایید آنجا چادر بزنید و خلاصه رفتیم بالا که یک واحد کامل بود و ما آنجا چادر زدیم (اسم این آقا ساجید بود و اهل کشور هندوستان) آقا ساجید آمد پیش ما و گفت فردا صبحانه میهمان ما هستید و رفت و ما هم خوابیدم و صبح رفتیم تا صبحانه را در کنار هم صرف کنیم آقا ساجید و همسرشان بسیار مهربان بودند و یک دختر 14 یا 15 ساله هم داشتند که در هندوستان چندین جایزه در زمینه رقص داشتند، در فضای پر از مهر صبحانه را خوردیم و از آقا ساجید و خانواده مهربانشان سپاسگزاری کردیم و شماره تلفن های همدیگر را رد و بدل نمودیم و آقا ساجید گفت شب منتظرتان هستیم برگردید و ما رفتیم بندر مطرح و داشتیم میچرخیدیم که یک عمانی آمد و خوش آمدگویی نمود و جویا شد چیکار میخواهیم بکنیم که ما موضوع سفر را گفتیم و خیلی خوشحال شد و گفت من هم دوچرخه سوار هستم و در بندر صور یک گروه دارم و از شما دعوت میکنم که به صور بیایید و با هم رکاب بزنیم و ما هم گفتیم در ایران یک گروه بزرگ هستیم و از ایشان دعوت کردیم به ایران بیایند و پس از گفتگو به توافق رسیدیم که همکاری هایمان را گسترش دهیم و قرار شد ما برویم صور  و ما هم چند روزی را میهمان آقا ساجید و خانواده مهربانشان بودیم و تا دوباره بسمت مسقط حرکت کردیم تا موقعیت را بررسی کنیم و به قطر برویم و در هم حین رفتیم  از یک فروشگاه خرید کنیم که دیدیم همه دارند به زبان خودمان صحبت میکنند و ما هم کلی خوشحال شدیم که چند همزبان دیده ایم و سر صحبت باز شد و گپی زدیم و سپس خداحافظی کردیم و رفتیم کنار ساحل چادر زدیم و یکی دوباره دیگه روزهای بعد رفتیم و حسابی با برادران قائدیها رفیق شدیم و رفت و آمدن ما بیشتر شد و آقایان محمد، جهان، خسرو و همکارانشان خیلی به ما محبت کردند و بار دوم بود که رفتیم فروشگاه و از یک پیراهن برای نوه ام خوشم آمد، قیمتش 5 ریال عمان بود و وقتی برداشتم هر کاری کردم آقا جهان پولش را نگرفت و من سپاسگزاری کردم ولی از آن به بعد دیگر رویمان نشد از فروشگاهشان چیزی برداریم ام رفاقتمان را ادامه دادیم و یکروز ناهار هم ماهی پلو دعوت مان کردند و ما مدتی در اطراف مسقط گشتیم و روزی حداقل 30 تا 60 کیلومتر رکاب میزدیم تا برای رفتن به قطر ببینیم چیکار میشود کرد که در فروگاه با آقای بنام امیر آشنا شدیم که ....
ادامه دارد.......Travel writing continues
خانواده مهربان آقا ساجید اهل کشور هند
سری اول عکسها جهت مشاهد سایز بزرگ روی عکس مورد نظر کلیک نمایید


پویش ملی زندگی سبز با دوچرخه

دوچرخه سواران اقوام ایرانی

هر روز با دوچرخه، جمعه ها با خانواده در طبیعت

ایجاد مسیر سبز امن دوچرخه سواری حق قانونی ماست

دوچرخه سواری حق قانونی بانوان سرزمین ماست

حفظ منابع ملی، تاریخی و زیست محیطی یک وظیفه ملی است

قلب ها اینجا برای ایرانی آباد و آزاد می تپد

با شما سبز می اندیشیم و سبز می مانیم

جهت پیوستن به پویش ملی زندگی سبز با دوچرخه اینحا کلیک نمایید

جهت دریافت و چاپ پوستر پویش ملی زندگی سبز با دوچرخه در سایز A4 جهت نصب جلوی دوچرخه  اینجا کلیک نمایید

قلعه بابک "قلعه جمهور"

قلعه بابک که با نام‌ قلعه جمهور هم معروف است. دژ و مقر تاریخی سردار آذربایجانی، بابک خرم‌دین بوده است که در هنگام قیام بر علیه دستگاه خلافت عباسی در قرن سوم هجری از آن استفاده می شده است.

مسافت راه کلیبر به قلعه حدود 3 کیلومتر است و به هنگام عبور باید گردنه‌ها و گذرگاه‌های خطرناکی را پشت سر گذاشت. قبل از رسیدن به دروازه قلعه و ورود به بنای مستحکم دژ باید از معبری عبور کرد که به صورت دالانی است و از سنگ‌های منظم طبیعی شکل گرفته و تنها گنجایش عبور یک نفر را دارد و دو نفر به سختی می‌توانند از آن بگذرند. فاصله این معبر تا باروی قلعه در حدود 200 متر است و مقابل آن قرار دارد.

از همین نقطه است که صعوبت راه و ابهت خاص این قلعه رفیع و موقعیت خیره کننده آن بیننده را به اعجاب وا می دارد.

امتداد بصری معبر در نهایت به دروازه قلعه ختم می‌شود و دقیقاً در راستای آن قرار دارد که باعث می‌شود ورود و خروج هرکس از طریق دو برج دیده بانی در سمت دروازه ورودی قابل رؤیت باشد. برای نفوذ به داخل تنها راه ورود دروازه اصلی است و از کوهستان امکان وارد شدن به قلعه وجود ندارد.

با گذر از دروازه ورودی و پشت سر گذاشتن بارو، جهت رسیدن به دژ اصلی باید از گذرگاهی باریک که حدود 100 متر صعود از ارتفاع را نیز به همراه دارد گذشت تا به مدخل ورودی قلعه رسید، مسیری صعب العبور که از یک سمت مشرف به دره‌ای است با جنگل‌های تنک و ژرفایی در حدود 400 متر که به صورت تیغه و دیواره تا قعر دره ادامه دارد.

بنای دژ که دو طبقه و سه طبقه است، پس از ورودی قرار گرفته است و پس از آن تالار اصلی وجود دارد که اطراف آن را 7 اتاق فرا گرفته است، اتاق‌هایی که به تالار مرکزی را دارند. در قسمت شرقی دژ تأسیسات دیگری مرکب از اتاق‌ها و آب انبارها ساخته شده است؛ سقف آب انبارها با طاق جناغی و گهواره‌ای استوار شده‌اند.

محوطه داخلی آنها نیز به وسیله نوعی ساروج غیر قابل نفوذ گردیده و به هنگام زمستان از برف و باران پر شده و در تابستان و هنگام مضایق و محاصره‌ها از آب آنها استفاده می‌شده است. در سمت شمال غربی دژ پلکان‌هایی سرتاسری وجود داشته که اکنون ویران شده و قسمت‌هایی از آن بیرون خاک است و تنها راه صعود به بخش‌های مرتفع تر بناست. از آثار معماری و برخی از سنگ‌های زبره تراش و روش چفت و بست سنگ‌ها و ملات ساروج و اندود دیوارها از نوعی گچ و خاک می‌توان دریافت که ساختمان این دژ و قلعه در روزگار اشکانیان و بخصوص ساسانیان ساخته شده است.