گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "

هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطی

گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "

هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطی

دولت محیط زیست کشور را فروخت

شکارچیانی که به مدد تغییرات شدید نرخ ارز، مناطق حفاظت شده ایران برایشان بهترین شکارگاه ممکن است، اما در کل قصوری متوجه ایشان نیست، چون اقداماتشان مجاز و مورد تأیید مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان است. همان مسئولانی که برای تأمین هزینه هایشان، ساده‌ترین راه یعنی فروش بخشی از موجودی محیط زیست کشورمان را برگزیده اند. سرویس سیاسی فردا: نه تنها شلیک گلوله به حیات وحش کم رمق کشورمان غیرقانونی نیست، که می‌توان پول گرفت و اجازه داد هرکسی به سمت سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان آتش بگشاید!

با تمدید حضور دکتر روحانی در مسند ریاست جمهوری کشورمان با رأی مردم، بخش‌هایی از کابینه دستخوش تغییر و تحولاتی شد که به نظر می‌رسید هدف از آنها، رقم زدن تغییراتی چشمگیر و البته مثبت باشد. دورنمایی که حالا با گذشت زمان مشخص شده دست کم در برخی بخش‌ها با تصورات همخوانی چندانی ندارد.
 از جمله تغییرات رقم خورده در کابینه دولت دوازدهم به نسبت کابینه قبلی، تغییر سکان دار سازمان حفاظت محیط زیست بود که این باور را به وجود آورد که قرار است، خط مشی این سازمان تفاوت آشکاری با گذشته پیدا کرده و در راستای بهبود عملکرد این نهاد و کاهش انتقادات وارد به آن باشد. انتقاداتی که از جمله آنها، بی توجهی به گنجینه ارزشمند و در معرض خطر حیات وحش کشورمان بود؛ خطری که نه تنها نسل گونه‌های حیات وحش، که حتی متوجه جان محیط بانان نیز بود و بسیاری بر آن باورند که رفع آن تنها در سایه برخی اقدامات اساسی و به نوعی انقلابی ممکن است؛ راهکار‌هایی از جنس تقویت بنیه محیط بانان و گسترش سایه نظارت بر زیستگاه‌ها و پناهگاه‌های حیات وحش. توقعی که برای پوشیدن جامه عمل به آن، ضرورت داشت پرونده شکار برای همیشه بسته شود و در مقابل دست درازی‌های به حیات وحش، سدی استوار ایجاد شود که نتیجه اش، حفظ باقی مانده میراث گران سنگ کشورمان در این بخش باشد. سدی نفوذ ناپذیر که اگر ایجاد شود، می‌شود امید داشت، بسیاری از مشکلات زیست محیطی کشورمان در مسیر رفع و رجوع قرار گیرند. درباره ضرورت‌هایی سخن می‌گوییم که سنگ بنای حفاظت از محیط زیست است؛ همان ماموریت مهمی که در عنوان سازمان حفاظت محیط زیست خودنمایی می‌کند و هدفی ندارد جز تلاش برای فراهم آمدن شرایط مناسب زیست انسان ها. هدفی که اگر حال محیط زیست کشورمان خوب باشد، می‌توان گفت: تا حدودی محقق شده و اگر این گونه نباشد، قطعا محیط زیست مناسبی برای انسان‌ها فراهم نیست. البته در دولت نخست روحانی با همه انتقاداتی که به محیط زیست وارد بود، همگان شاهد برخی تصمیمات و اتفاقات مثبت بودند که از جمله آنها، ممنوعیت شکار و برچیدن بساط شکار تروفه بود. تصمیمی که جز صدور مواردی از جواز شکار گراز برای اتباع بیگانه با هدف کاهش خسارات این گونه به کشاورزی در برخی مناطق ـ. که البته آن هم محل انتقاد بود ـ. قاطع به اجرا درآمد. رویکردی که همگان را امیدوار کرده بود در دولت‌های روحانی، حیات وحش کشورمان از گزند شکار در امان بماند و مجال رشد و نمو بیابد. فرصتی که سال‌ها از آن دریغ شده و در نتیجه اش، جمعیت گونه‌های جانوری کشورمان به شدت کاهش یافته و سایه انقراض بر سر بسیاری شان گسترده شده است؛ خطری که چه بخواهیم و چه نه، متوجه انسان هاست، اما برخی از درک آن عاجزند. این در حالی است که با تغییرات رقم خورده در کابینه دولت دوم روحانی و تغییر و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، این اندک دستاورد حاصل آمده به بوته فراموشی سپرده شد تا بار دیگر مجوز شکار صادر شود؛ مجوزی که به اتباع دیگر کشور‌ها فروخته می‌شود تا ایران برایشان به خاطرات خوب شکار گونه‌های پروار و فوق العاده تبدیل شود! توریست‌هایی که به مدد برخی شرکت‌های فعال در عرصه شکار و همراهی و موافقت سازمان محیط زیست کشورمان به ایران می‌آیند و با همراهی محیط بانان و مسئولان محلی محیط زیست روانه شکار می‌شوند تا گونه‌های بر جای مانده از انبوه مشکلات را دست چین کرده و شکار کنند و حظش را ببرند. شکارچیانی که برایشان مهم نیست آینده ایران فاقد قوچ و کل و قوچ باشد یا دارای آن. شکارچیانی که به مدد تغییرات شدید نرخ ارز، مناطق حفاظت شده ایران برایشان بهترین شکارگاه ممکن است، اما در کل قصوری متوجه ایشان نیست، چون اقداماتشان مجاز و مورد تأیید مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان است. همان مسئولانی که به جای تأمین هزینه هایشان از محل بودجه یا اقدامات مختلف، ساده‌ترین راه یعنی فروش بخشی از موجودی محیط زیست کشورمان را برگزیده اند. مسئولانی که وقتی از ایشان می‌پرسیم، چرا عرصه حفاظت از گونه‌های حیات وحش کشورمان اینقدر تهی از مأموران و نظارت و مراقبت است، کمبود بودجه را بهانه می‌کنند، اما خیالشان نیست که چگونه اندک محیط بانان مشغول به خدمت را از دست می‌دهند و از کارشان دلسردشان می‌کنند. محیط بانانی که موظفند با شکارچیان وارداتی به مناطق حفاظت شده بروند و شرایط را برای آتش گشودن ایشان بر آنچه باید مورد محافظت قرار گیرد، فراهم نمایند! استحاله وظایفی که بر عهده ایشان قرار گرفته و با پول رقم خورده است؛ با دلار‌های گران قیمتی که ظاهرا می‌توانند وظیفه نگهبان را به یار شکارچی تغییر دهند. نگهبانی که یاد می‌گیرد حفاظت بهانه است و در اصل، خادم سازمانی است که گله‌هایی پراکنده از موجودات زنده در سراسر کشور دارد و هر زمان دلش بخواهد، پول می‌گیرد و اجازه شکارشان را صادر می‌کند!

زمین خانه ما است

سیاره زمین در تعدادی از کشورها و مناطق جهان 'مادر' نامیده می‌شود که نشانگر اهمیت آن و وابستگی متقابل انسان‌ها و سایر زیستمندان به هم و به سیاره ‌ای است که همه‌ ما در آن زندگی می‌کنیم.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به منظور دستیابی به تعادل درست میان نیازهای اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی نسل‌ های حال و آینده و ترویج هماهنگی انسان با طبیعت و زمین، در سال 2009 تصمیم گرفت روز 22 آوریل را به عنوان روز بین المللی مادر زمین ، تعیین کند. 
این مناسبت مهم همه ساله در سراسر جهان، در حمایت از محیط زیست و افزایش سطح آگاهی برای حفاظت از آن و مراقبت از سیاره‌ زمین ، جشن گرفته می‌شود.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد از طریق این نامگذاری، از همه‌ سازمان ‌های بین المللی، منطقه ‌ای و ناحیه‌ ای، جامعه مدنی، سازمان‌ های غیر دولتی و همه‌ ذی‌نفعان مرتبط دعوت می ‌کند تا در صورت تمایل به افزایش سطح آگاهی‌ های عمومی درباره‌ روز جهانی زمین، اقدام کنند.
زمین و بوم سازگان ‌های موجود در آن، خانه‌ ما است. به منظور حفاظت از زمین از یک سو و تامین نیازهای نسل امروز و فردا از سوی دیگر، ناگزیر از هماهنگی انسان با طبیعت و زمین هستیم. روز جهانی زمین می‌خواهد به ما یادآوری کند که زمین و بوم سازگان‌ های آن، حیات را برای بشر و سایر زیستمندان ممکن می‌ کند.
نامگذاری این روز، فرصتی برای بالا بردن سطح آگاهی عمومی در سراسر جهان، نسبت به چالش‌ هایی است که سیاره ما هم اکنون، برای تامین رفاه و آسایش انسان‌ ها با آن روبرو است، ما روز زمین را جشن می‌گیریم تا یادمان نرود که زندگی و تغذیه‌ ما، به این سیاره وابسته است.
از بین بردن منابع طبیعی و تخریب سریع محیط زیست، نتیجه الگوهای نادرست مصرف و تولیدات ناپایدار است که منجر به پیامدهای نامطلوب برای زمین، سلامت و رفاه عمومی بشر شده است، شواهد علمی نشان داده است که شیوه‌ زندگی فعلی ما ( به ویژه الگوهای مصرف و تولیدمان ) به شدت بر تحمل تاب‌آوری زمین تاثیر گذاشته است.
از دست دادن تنوع زیستی، بیابان‌زایی، تغییرات آب و هوایی، گرمایش زمین و اختلال در برخی از دوره‌ های طبیعی، از جمله هزینه‌ های نادیده گرفتن فرصت تجدید حیات برای طبیعت و یکپارچگی بوم سازگان‌ های آن است.
تحقیقات علمی اخیر نشان می‌دهد که از زمان انقلاب صنعتی، طبیعت به عنوان یک کالا محسوب شده که فقط به نفع مردم و برای رفع نیازهای اساسی جمعیت رو به رشد عمل کرده است و مشکلات محیط زیستیِ به وجود آمده را تا کنون، با استفاده از تکنولوژی حل کرده است اما باید به یک نکته‌ مهم توجه کنیم و آن این است که منابع این سیاره محدود بوده و بهره برداری ‌های گذشته از این منابع، دیگر امکان پذیر نیست. بنابراین نیازمند یک مدل پایدارتر برای تولید، مصرف و به طور کلی برای اقتصاد هستیم.
ایجاد یک دنیای جدید، نیاز به ایجاد یک رابطه‌ جدید میان انسان و زمین دارد. منظومه‌ شمسی به ما یادآوری می‌کند همانطور که زمین در مرکز جهان قرار ندارد، ما انسان ‌ها نیز مرکز زمین نیستیم. ما همراه با بقیه زیستمندان در سیاره زمین، در شبکه بزرگتر مشترکی زندگی می‌کنیم.
از سال 2009، مجمع عمومی سازمان ملل با اتخاذ 9 قطعنامه در مورد هماهنگی با طبیعت، تعریف این رابطه تازه را براساس یک رابطه غیرانسان محور با طبیعت، آغاز کرده است. این قطعنامه‌ ها، حاوی دیدگاه ‌های مختلف در مورد ساختن یک پارادایم جدید و غیر انسان محورانه است که در آن، اساس و پایه‌ اقدامات درست یا غلط در مورد محیط زیست، تنها بر منافع انسان متکی نیست. یک گام در این راستا، در متن سند کنفرانس سازمان ملل متحد برای توسعه‌ی پایدار یا همان ریو20 در سال 2012، با عنوان 'آینده‌ای که ما می‌خواهیم'دوباره تأیید شد :
'ما می‌دانیم که سیاره زمین و اکوسیستم ‌های آن خانه‌ ما است و تعدادی از کشورها و مناطق' مادر زمین'را به عنوان یک نشان رایج پذیرفته اند و ما به این نکته توجه داریم که آنها، حقوق طبیعت را در زمینه‌ی توسعه پایدار، به رسمیت می ‌شناسند.'
این سند، شامل اقدامات واضح و عملی برای اجرای توسعه‌ پایدار در جهان است و 17 هدف فقر، گرسنگی‌ و امنیت غذایی، سلامتی، تحصیلات، برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان، آب و فاضلاب ، انرژی، رشد اقتصادی، زیرساخت، صنعتی سازی، نابرابری، شهرها، مصرف و تولید پایدار ، تغییر آب و هوا، اقیانوس ‌ها، تنوع زیستی، جنگل‌ ها، بیابان ‌زایی، صلح، عدالت و نهادهای قوی در مشارکت را دنبال می ‌کند.
در سال 2005، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سال 2008 را به عنوان سال جهانی سیاره‌ زمین اعلام کرد و معتقد بود که آموزش جوامع و افزایش سطح آگاهی ‌های عمومی درباره زمین، در دستیابی به منابع طبیعی و بهره‌برداری خردمندانه از آنها، زیرساخت ‌های علمی ضروری برای تحقق توسعه‌ی پایدار را، برای بشریت فراهم می‌کند.
شعار روز جهانی زمین در سال 2018 ، End Plastic Pollution یعنی به آلودگی های پلاستیکی پایان دهیم تعیین شده است.
پلاستیک‌ها، تهدیدی جدی برای بقای سیاره‌ ما هستند. از آسیب رساندن به بوم سازگان‌ های آبی و موجودات دریایی، بسیاری از حیوانات و پرندگان گرفته تا چالش سخت و مهم تولید زباله و مساله‌ی دفن، بازیافت و به‌ طور کلی خلاصی از شر آلودگی ‌ها و عوارض ناشی از انباشت آنها در جهان.
زباله‌های پلاستیکی، یکی از چالش‌ های دشوار بشر امروزی است که حل مشکلات و خطراتی که به وجود آورده‌اند، در عین آنکه منابع مالی بسیاری را به خود اختصاص می ‌دهد، اغلب کشورها در مدیریت آن، موفقیت ‌های قابل ملاحظه ‌ای به دست نیاورده‌اند بنابراین یکی از راهکارهای سودمند و آسان، کمتر استفاده کردن از پلاستیک به ویژه یکبار مصرف و تولید زباله‌ کمتر است. ضمن آنکه لازم است تولیدات و بسته ‌بندی‌ها در بخش صنعت و تجارت نیز، به سمت استفاده‌ کمتر از این مواد حرکت کنند.

پلاستیک، قاتلی ماندگار در طبیعت

سالانه حدود 300 میلیون تُن پلاستیک در جهان تولید می‌شود؛ در ایران نیز آمارها حکایت از تولید سالانه 177 هزار تُن پلاستیک دارد که به دلیل ماندگاری، گاه تا هزار سال،بلای جان طبیعت و انسان شده است.

شعار امسال روز جهانی محیط زیست« مقابله با آلاینده های پلاستیکی» است با این مضمون که « اگر نمی توانید پلاستیک را بازیافت کنید پس بهتر است اصلا استفاده نکنید».

پنجم ژوئن برابر با 15 خرداد روز جهانی محیط زیست نامگذاری شده است، تاریخچه روز جهانی محیط زیست به سال 1972 بر می‌گردد، در آن سال برای اولین بار، سازمان ملل متحد، کنفرانسی را با موضوع انسان و محیط زیست در شهر استکهلم سوئد برگزار کرد.

پلاستیک ها در طبیعت تجزیه نمی شود بلکه به ذرات ریز تبدیل و در خاک وارد منابع خاکی و در آب وارد بافت ماهیان و دیگر جانداران و در نهایت وارد چرخه غذایی انسان می شود که در طولانی مدت، مشکلاتی را برای سلامت انسان ها به همراه خواهد داشت.

براساس تخمین ها، هشت تا 12 میلیون تُن زباله پلاستیکی از طریق ساحل و رودخانه ها وارد آب دریاها و اقیانوس ها و پس از آن موجب گرفتار شدن آبزیان در آن می شود. آبزیان پلاستیک را به عنوان غذا می خورند که در نهایت مرگ آنها را به همراه دارد.همچنین مواد پلاستیکی که به عنوان زباله دور انداخته و در مراتع و دشت ها پراکنده می شود علاوه بر نازیبا کردن چهره طبیعت، تلفات حیات وحش را در پی دارد.

مصرف پلاستیک و تبعات زیست محیطی آن موضوعی جهانی شده است، از این رو اتحادیه اروپا با توجه به اهمیت مقابله با آلاینده های پلاستیکی ضمن ارائه پیشنهاد ممنوعیت استفاده از پلاستیک های یکبار مصرفی خواستار جمع آوری بطری های پلاستیکی تا سال 2025 شد.

کشورهای کنیا، کامرون، گینه بیسائو، مالی،‌ تانزانیا، اوگاندا، اتیوپی، موریتانی و مالاوی نیز از جمله کشورهای آفریقایی هستند که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرده اند. 

*** سرانه مصرف پلاستیک در ایران 3 کیلوگرم برای هر نفر است 

سرپرست دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: مصرف پلاستیک و تبعات زیست محیطی آن موضوعی جهانی شده است حتی شعار روز جهانی «زمین پاک» نیز مقابله با پلاستیک بود که شعار ملی ما هم « نه به کیسه های پلاستیکی» تعیین شد. 

«علی مریدی» با اشاره به مصرف بی رویه کیسه های پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف و اثری که در طبیعت به جای می گذارد، افزود: چون پلاستیک از مواد نفتی تولید می شود از این رو ماندگاری آن در طبیعت تاثیرات نامطلوب بر روی آب و خاک به جای می گذارد. 

سرپرست دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: این مواد در طبیعت تجزیه نمی شوند بلکه به ذرات ریز تبدیل و در خاک وارد منابع خاکی و در آب وارد بافت ماهیان و دیگر جانداران و در نهایت وارد چرخه غذایی انسان می شود که در طولانی مدت مشکلاتی را برای سلامت انسان ها به همراه خواهد داشت. 

مریدی گفت: مصرف پلاستیک در ایران بسیار بی رویه است؛ سالانه هر نفر، سه کیلوگرم پلاستیک مصرف می کند و طبق آمار روزانه بیش از سه هزار تن و سالانه بیش از یک میلیون تن مصرف کیسه پلاستیکی داریم که به جز عوارض بهداشتی و محیط زیستی یک سری عوارض اقتصادی هم به همراه دارد. 

وی با بیان اینکه متوسط طول عمر کاربری یک پلاستیک یعنی از زمان خرید و آوردن آن به منزل حدود 10 تا 12 دقیقه است، اظهارداشت: این در حالی است که می توان با برنامه ریزی اصولی این میزان مواد نفتی ارزشمند را که صرف تهیه پلاستیک می شود، صرف تولید یک کالای دیگر کرد که به محیط زیست، سلامت و اقتصاد کشور ضربه وارد نکند. 

مریدی ادامه داد: در واقع برای کالایی با طول عمر 10 تا 12 دقیقه، چنین ضربه ای به اقتصاد کشور وارد می کنیم همچنین طبیعت را آلوده و مواد استفاده شده برای تولید آن را هدر داده ایم. 

وی گفت: نکته بعدی بحث انسداد آبراه ها توسط پلاستیک است، زمان بارندگی همه، شاهد بسته شدن آبراها و روان شدن آب جوی در خیابان ها و معابر بوده ایم که در برخی موارد خسارات زیادی هم وارد می کند، علت این کار ورود پلاستیک به منافذ عبوری آب است که باعث بسته شدن آنها می شود. 

مریدی اضافه کرد: یا اینکه بعد از وقوع سیل و یا بادهای تقرییا شدید، تا چشم کار می کند پلاستیک به تنه درختان، بوته ها و اطراف چسبیده است که منظر بسیار نازیبایی برای شهر و آن منطقه به وجود می آورد. 

وی گفت: علاوه بر مصرف بیش از حد از پلاستیک، نحوه درست مصرف کردن آن را هم رعایت نمی کنیم که نازیبا شدن طبیعت را به همراه دارد، به عنوان مثال در پشت سدها حجم زیادی بطری های پلاستیکی در سطح آب جمع می شود که هم منظر و چشم انداز را خراب می کند و هم آلودگی محیط را به همراه دارد. 

سرپرست دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست اظهار داشت: اینها اثرات و خساراتی است که پلاستیک بر اقتصاد و طبیعت وارد می کند که در طولانی مدت وارد چرخه غذایی ما خواهد شد بنابراین مسایل بهداشتی نیز همراه دارد. 

*** حضور پلاستیک حتی در جزایر بکر و گلوی حیات وحش 

مریدی گفت: بررسی هایی که در زمینه گسترش حجم پلاستیک در دریاها و اقیانوس ها صورت گرفته است نشان می دهد، حتی جزایر بکر اقیانوس آرام نیز از گزند پلاستیک در امان نیست و پلاستیک توسط ماهیان و آبزیان به جای غذا مصرف می شود.

وی افزود: یکی دیگر از عوارض پلاستیک خسارتی است که به دام ها وارد می کند، وقتی در طبیعت پخش می گردد توسط حیوانات اهلی و حتی وحشی خورده می شود، تاکنون چندین مورد گزارش شده است که دام های اهلی و حتی قوچ و میش های موجود در مناطق، پلاستیک ها را خورده است که یا در گلوی حیوان گیر کرده و خفه شده یا اینکه در معده موجب بروز عفونت، بیماری و مرگ آنها شده است. 

این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست درباره راهکار برون رفت از این شرایط خاطرنشان کرد: در کشورهای پیشرفته کیسه پلاستیکی به راحتی در اختیار افراد قرار نمی گیرد به گونه ای که برای کیسه پلاستیکی از مشتری پول دریافت می شود؛ با این کار هم روی مدیریت مصرف آن کنترل دارند و هم کمک هزینه ای است برای صنایع بازیافت یا صنایع جمع آوری تا تشویق شوند پلاستیک را از سطح جامعه جمع آوری و دوباره بازیافت کنند. 

مریدی افزود: در گذشته در ایران برای خرید و حمل کالای خریداری شده به منزل از کیسه های پارچه ای و زنبیل استفاده می شد اما با تغییر سبک زندگی، دیگر خبری از کیسه های پارچه ای نیست و در فروشگاه های بزرگ به راحتی کیسه های پلاستیکی در اختیار افراد قرار می گیرد.

وی ادامه داد: سازمان محیط زیست نیز در قالب بحث مالیات بر ارزش افزوده که در بودجه 97 تصویب شده است، نه فقط برای پلاستیک که تمام پسماندهایی که می تواند برای محیط زیست خطر داشته باشد، اخذ درصدی را در نظر گرفته است که در نهایت می تواند عدد مناسبی برای بحث مدیریت پسماند و فرهنگ سازی برای کاهش مصرف باشد که قرار شد در قالب ارزش افزوده اخذ و صرف بازیافت و مدیریت پسماند شود. 

مریدی افزود: این اقدام اولیه است که انجام شد، اقدام ثانویه هم بحثی است که با وزارت صنعت معدن و تجارت داریم، در واقع همان موضوعی است که در کشورهای خارجی در فروشگاه های زنجیره ای و بزرگ خود پیاده می کنند که از تحویل کیسه های پلاستیکی به مشتریان خودداری می شود.

سرپرست دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: تلاش می کنیم تا فرهنگ استفاده از کیسه های پارچه ای را به جای کیسه های پلاستیکی در فروشگاه های زنجیره ای نهادینه کنیم، اما وزارت صنعت و حتی نفت نکاتی را مبنی کاهش اشتغال عنوان می کنند که البته به نظر ما می توان با ایجاد اشتغال جایگزین آنرا جبران کرد که این مبحث فعلا در مرحله پیگیری و بحث های کارشناسی است. 

وی تاکید کرد: با اجرای این طرح می توانیم در فروشگاه های بزرگ ابزار اقتصادی برای کنترل مصرف کیسه پلاستیکی داشته باشیم البته کارهای فرهنگی آن انجام شده است و خیلی از فروشگاه های زنجیره ای به کاهش مصرف کیسه پلاستیکی توصیه می کنند اما همه می دانیم در کنار فرهنگ سازی و آموزش همواره بحث های اقتصادی هم مهم است و می تواند راهگشا باشد.